تاثیر ایجاد تغییرات اپی ژنتیکی با کوچک مولکول ها بر بیش بیان ژن به‏روش لنتی ویروسی در سلول های بنیادی جنینی

هدف: در این مطالعه کارایی روش انتقال ژن به روش لنتی ویروسی و بیش بیان ژن با پروموتر سایتومگالوویروس (cmv) بررسی و تاثیر کوچک مولکول (small molecules) های مهارکننده مسیرهای اپی ژنتیکی بر بیش بیان ژن ارزیابی شده است. مواد و روش ها: سلول های es  موشی با مقادیر مختلف لنتی ویروس بیان کننده پروتئین فلورسنت سبز (green fluorescent protein; gfp) تراریخت شده و درصد سلول های بیان کننده gfp با روش فلوسایتومتری اندازه گیری شد. ماندگاری بیان gfp در مدت هشت روز بررسی گردید. به کمک لنتی ویروس بیان کننده ژن فاکتور رونویسی پانکراسی و دئودنومی 1 (pdx1)، تاثیر تیمار کوچک مولکول های 5-آزاسایتادین (5-aza)، dznep و bix01294  بر سیستم بیانی ارزیابی شد. نتایج: انتقال لنتی ویروسی ژن به سلول های es با استفاده از ضریب آلوده سازی (multiplicity of infection; moi) 10 و 20 موجب تراریخت شدن بیش از 90 درصد این سلول ها شد. با این حال، بیان ژن انتقال یافته در طول هشت روز کاهش چشم‏گیر داشت. کوچک مولکول 5-aza در محیط کشت تسهیل کننده تمایز (permissive)، بیان ژن از سیستم لنتی ویروسی را 5/2 برابر افزایش داد. همچنین dznep در محیط های پر توانی (pluripotency) و تسهیل کننده تمایز موجب افزایش به‏ترتیب 5/26 و 9/5 برابری بیان ژن شد. بیان ژن pdx1 داخلی خود سلول نیز در تیمار با dznep افزایش یافت. نتیجه گیری: انتقال لنتی ویروسی ژن با moi بیش از 10، روشی کارآمد برای انتقال ژن به سلول های es موشی است، اما این روش به همراه استفاده از پروموتر cmv موجب خاموش شدن بیان ژن در درازمدت می شود. تیمار با dznep موجب فعال شدن این سیستم بیانی می شود. اما می تواند با تاثیراتی بر بیان سایر ژن های سلول نیز همراه باشد.